Het begint altijd bij een paar enkelingen die ervan dromen om een mooie plek te vinden, om er met een groep mensen samen te wonen. Ze gaan op zoek naar andere enthousiastelingen en tegelijk zoeken ze naar een grond of een gebouw dat hen aanspreekt, waar ze mogelijkheden in zien. Stilaan moet er een match ontstaan … met aan de ene kant een groep van mensen die het met elkaar zien zitten en aan de andere kant een geschikt gebouw of een aantrekkelijke plek, goed passend bij die specifieke groep. Als dat traject gelopen is, kan de cohousing verder concreet vorm krijgen.

In lang vervlogen tijden was de wasplaats in elke stad of dorp een ontmoetingsplek. Er werden wasborden en zeep gedeeld en verhalen verteld. Die traditie willen we hooghouden en verderzetten. Met een vijftigtal mensen kiezen we er voor om in het cohousingproject deWasserij te gaan wonen. Cohousing is geen commune. We hebben ieder onze eigen privéruimte. Maar we willen ook samenleven en vooral veel met elkaar delen: ruimte, materiaal, machines en ideeën. We willen er samen klussen, werken, tuinieren, ontspannen, lezen en spelen. Op die manier wordt deWasserij opnieuw een plek van delen én van verhalen vertellen.

Het is één van de kenmerken van een stad: dat je met veel mensen op een [relatief] beperkte oppervlakte samenleeft. Dat lukt niet als iedereen op het gelijkvloers wil wonen in een groot eigen huis met een privé tuin. Dan is er plaats tekort. 'Cohousen' kan daarvoor een oplossing bieden.